میرای

به خودم میام و میفهمم که دیگه هیچوقت ۲۲ ساله نخواهم بود. پس چرا این روزها هم در حسرت روزهای دیگه از بین ببرم؟ پس چرا از امروز شروع نکنم و زندگیمو تغییر ندم؟ پس چرا نفس کشیدنم رو جوری نکنم که ازش لذت ببرم؟ پس چرا تمام کارهایی رو که ارزومه از ته قلبم انجام بدم انجام ندم؟ چه چیزی باعث میشه که برای تبدیل شدن به آدمی‌که میخوام دست دست کنم؟